Kada to zahtevaju programi, i scene Srpskog narodnog pozorišta su obeležene aktivnostima umetnika i različitih ansambala koje dovodi Muzička omladina. To su najčešće programi bliski, u najširem smislu rečeno, pozorišnoj umetnosti, poput baleta ili mjuzikla ili programa koji “brišu” granice među medijima odnosno spajaju medije iz različitih umetničkih disciplina, pa, samim tim, zahtevaju specifičnu tehničku opremu. Srpsko narodno pozorište poseduje tri scene: veliku scenu “Jovan Đorđević” sa 940 mesta, inače najveću pozorišnu scenu u Srbiji, zatim malu scenu “Pera Dobrinović” sa 373 mesta i kamernu scenu. Opremljeno je probnim salama za hor i orkestar, baletskom salom i velikim brojem scenskih i tehničkih radionica.

Srpsko narodno pozorište osnovano je 1861. godine odlukom na sednici, održanoj u Srpskoj čitaonici, kojom je predsedavao Svetozar Miletić. U to vreme, na teritoriji bivše Jugoslavije, nije delovalo niti jedno pozorište na jezicima jugoslovenskog naroda. Inicijativa za nastanak ove institucije potekla je od uglednog građanina i književnika Jovana Đorđevića, koji je o potrebama formiranja pozorišta pisao u člancima objavljivanim u Srpskom dnevniku od kraja 1860. godine. Za prvog upravnika Srpskog narodnog pozorišta postavljen je upravo Jovan Đorđević. Zanimljivo je i to da je posle uspešnog gostovanja u Beogradu (1868) knez Mihajlo, oduševljen novosadskim glumcima, pozvao Đorđevića da i u Srbiji osnuje stalno pozorište. Tom pozivu i izazovu upravnik ne samo da nije odoleo, nego je u Beograd odveo i polovinu novosadskog ansambla među kojima je bilo i nekoliko prvaka. Sedam godina posle Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu nastalo je Narodno pozorište u Beogradu.
Srpskom narodnom pozorištu su od nastanka pa sve do današnjih dana često menjani nazivi (Leteće diletantsko pozorište, Novosadsko-osječko pozorište, Dunđersko pozorište, Narodno pozorište Dunavske banovine, Vojvođansko narodno pozorište), kao i lokacije (zgrada u dvorištu današnjeg hotela “Vojvodina”, potom zdanje na mestu današnjeg Pozorišta mladih, a nekadašnji Memorijalni Dom kralja Aleksandra kasnije i Dom kulture). Prvi naziv teatra – Srpsko narodno pozorište vraćen je 1951. godine i do danas nije menjan. Godine 1981, u 120. sezoni, pozorište dobija novu zgradu. Reč je o belom mermernom zdanju, u centru Novog Sada, na Pozorišnom trgu, koje je projektovao dr Viktor Jackijevič. Ispred zgrade se nalaze i dva spomenika – književniku Jovanu Steriji Popoviću i glumcu Peri Dobrinoviću.
Posle Drugog svetskog rata u Srpskom narodnom pozorištu osnivaju se novi odseci: Opera, 1947. i Balet 1950. godine. Takođe, 1956. godine na inicijativu SNP, osnovan je festival “Sterijino pozorje”, danas jedna od najznačajnijih pozorišnih manifestacija u Srbiji.